Educación quere que a presenza de pais no Consello Escolar aumente.
As ANPA só ocupan agora 5 das 51 prazas que integran o órgano consultivo
Redacción / La Voz 12/12/2016.
O Consello Escolar do Estado votará mañá o ditame obrigatorio da normativa da nova reválida. A renovación in extremis deste órgano puxo sobre a mesa a súa existencia, polo demais discreta. Galicia tamén ten o seu propio ConselloEscolar , que posiblemente se reúna este mes, a súa segunda cita anual tras unha en marzo. Co comezo da lexislatura avecíñanse cambios, xa que a Xunta se comprometeu a modificar a lei que regula a entidade para aumentar a presenza de pais, favorecer a de alumnos e acoller a colectivos en favor da diversidade. Pero, ¿como funciona o Consello? ¿Para que serve? ¿Os seus membros que opinan?
O Consello Escolar de Galicia, como o do Estado, é un órgano consultivo que emite ante cada lei ditames obrigatorios pero non vinculantes. Están representados todos os sectores da escola e en total son 51 persoas, aínda que hai catro prazas vacantes: as tres dos estudantes -«non hai alumnos porque o órgano que ten que propor aos candidatos son as confederacións, e non hai ningunha en Galicia», di a Xunta- e unha das dúas do persoal de administración e servizos. Hai mínimas diferenzas entre a composición dos consellos galego e estatal: o primeiro inclúe aos movementos de renovación pedagóxica e ao Seminario de Estudos Galegos, mentres que o estatal conta cun espazo propio para as mulleres. O Consello reúnese entre unha e tres veces ao ano en función da normativa que teña que tramitar, e é a comisión permanente -sete presentas- a que dá forma á sesión.
En canto a que opinan os seus compoñentes, a totalidade aplaude a súa existencia, aínda que sobre o funcionamento hai opinións atopadas. Por unha banda, está a Administración educativa, que o considera «de vital importancia» porque «palpa o sentir dos grupos». Dio José Manuel Pinal Rodríguez, director xeral de Centros e Recursos Humanos (o vicepresidente do organismo, Fernando do Pozo, declinou a invitación a participar nesta reportaxe).
Para Pinal é lóxico que os ditames do Consello non sexan vinculantes, porque non podería variar leis aprobadas no Parlamento, pero asegura que «xorden acordos para mellorar o sistema» e «houbo modificacións, algunhas cousas elimináronse ou se transaccionaron» por mor das opinións do consello.
En absoluto comparten esta opinión outros representantes do ente autonómico. Nin o especialista José Luis Fernández (representante do Movemento de Renovación Pedagóxica) nin os sindicalistas Anxo Louzao (CIG) ou Gerardo Morano (UGT). Para este último, os plenos do Consello transmítenlle «a sensación dun frontón. A consellería non acepta nada, incluso en cousas facilmente asumibles». E Anxo Louzao resume: «Somos convidados de pedra [porque] é un apéndice da consellería. Aprobáronse resolucións contra á Lomce, o decreto do bilingüismo, a lei de convivencia... pedíronse modificacións e non foron atendidas. É unha excepción atopar algo que aprobara o Consello e que a consellería fixera un cambio na normativa». Morano engade: «Nos ditames ás veces non se recolle o que se debateu, e poden ser nesgados. Nunha ocasión que a reunión se alargaba moito colgáronse as conclusións antes de que o debate terminase».
¿Presidente por votación?
A crítica tamén chega do Movemento de Renovación Pedagóxica. José Luis Fernández asegura que o Consello «é un órgano consultivo moi incómodo. Os ditames son bastante ridículos. Ti non podes dicir que queres dialogar se despois non fas ningunha cesión». Recalca que «é o único consello do Estado no que o presidente [es el conselleiro] non aparece». Louzao asegura que se debe a e «un regulamento moi encorsetado, a dispor da consellería e que non cumpre a función de participación», que no caso galego o colmo é que o preside o titular de Educación, cando o normal é que sexa un nome que se poida manter cando cambia o conselleiro. Por certo, neste punto, o sindicalista propón que «sendo un órgano de representación parecería lóxico que ao presidente o nomearan os propios membros do Consello, e non a Administración».
Non é a dificultade de ver plasmado en normativa aquilo que se aproba a única queixa dos membros do Consello. Os pais e centros, por exemplo, considéranse infrarrepresentados. Son cinco presentas (tres das ANPA públicas e dúas das concertadas) fronte aos doce sindicalistas (representantes da escola pública, da privada e centrais sindicais) ou aos oito dos concellos. María José Mansilla, da ANPA de colexios concertados, apunta: «Como somos tan poucos estamos moi limitados nas comisións de traballo, porque ademais non hai suplencia, e si son elixida eu e ese día non podo ir, pois non vai ninguén».
Ignacio Parajó, da Federación de Centros Educación e Xestión (concertados), valora positivamente o Consello -«a súa función é enriquecer as normas coas opinións dos coñecedores do problema»- pero dubida da representatividade do mesmo: «Non é un foro educativo no sentido estrito, xa que ten un enfoque tamén de tipo político, que atende outras reclamacións non estritamente educativas». Para el, «o futuro da sociedade está nos colexios, é o que imos ter dentro duns anos. Si non estamos centrados en cuestións técnicas e educativas, igual lamentámolo».
Javier Sánchez, de Anpas Galegas, para quen o Consello «é un órgano importante de representación», tamén cre que os pais teñen pouca forza porque «os grupos facemos emendas ás leis ou decretos e as valora a comisión permanente, no que nas ANPAS so teñen un representante». E esta entidade avoga por centrarse en cuestións que afectan os nenos: eles están pendentes de que se trate a súa última iniciativa, «a .. mellora da educación domiciliaria-hospitalaria, xa que o protocolo actual non é suficiente»
Fronte a estas queixas sobre o peso dos diferentes grupos, Anxo Louzao nega a maior: «O profesorado non está sobredimensionado, todo o contrario. Penso que os profesores temos moito que dicir ao respecto do sistema. Habería que preguntarse a razón de certa representación: a propia Administración galega; a Administración local ten oito persoas; que fai representada a patronal do transporte; ou os empresarios, propietarios do ensino privado.... Os profesores somos os que diariamente estamos ensinando». E considera que si a consellería se expón cambiar a estrutura do Consello «non será para mellorar a participación do organismo, senón para que o apoie a ela».«Somos convidados de pedra» e «é un frontón», lamentan os representantes dos sindicatos.
- La Voz de Galicia .-
